πραγματικότητα. Η Poveglia βρίσκεται κοντά στη Βενετία, δεν έχει ιδιοκτήτες και απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος στο χώρο.
Η μόνη φορά που κάποιοι έρχονται στο νησί, είναι την εποχή του τρύγου για να μαζέψουν τα σταφύλια από τους πολλούς αμπελώνες. Ακόμη και οι ψαράδες δεν τολμούν να ρίξουν τα δίχτυα τους στις ακτές με το φόβο της συλλογής ανθρώπινων οστών στα δίχτυα τους!
Η Poveglia πωλήθηκε το 1960 από το ιταλικό κράτος σε έναν ιδιώτη, ο οποίος έζησε εκεί για πολύ λίγο και σύντομα το εγκατέλειψε. Πιο πρόσφατα έγινε γνωστό ότι μία οικογένεια αγόρασε εκ νέου το νησί προκειμένου να το μετατρέψει σε καλοκαιρινό θέρετρο.
Μάταια, όμως. Μία νύχτα κατάφεραν να μείνουν, όχι παραπάνω! Πολλά έχουν ειπωθεί για το νησί αυτό και άλλα τόσα παραμένουν ανεξήγητα μέχρι σήμερα, με τη χειρότερη μοίρα να φαίνεται να το ακολουθεί για αιώνες, καθιστώντας το ως ένα από τα πλέον τρομακτικά μέρη στον πλανήτη.
Στοιχειωμένο ή όχι το νησί έχει μακρά ιστορία, που ξεκινά τη ρωμαϊκή εποχή, όταν χρησιμοποιήθηκε ως χώρος διαμονής αρχικά και ταφής στη συνέχεια για όσους είχαν προσβληθεί από πανούκλα. Κατά την περίοδο, μάλιστα, του «Μαύρου Θανάτου» στην Ιταλία πολλοί άνθρωποι που εμφάνισαν κάποια συμπτώματα στάλθηκαν εκεί και κάηκαν ζωντανοί.
Ο μύθος λέει ότι πάνω από 160.000 άνθρωποι κάηκαν εκεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ενώ ακόμη και σήμερα στο έδαφος του νησιού τα απανθρακωμένα λείψανα των νεκρών έχουν δημιουργήσει ένα παχύ στρώμα κολλώδους τέφρας που καλύπτει εξ ολοκλήρου το νησί.
Αιώνες αργότερα, το 1922, πιο φοβερά πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν. Ένα μεγάλο ψυχιατρικό νοσοκομείο χτίστηκε στο νησί, όπου ψυχικά ασθενείς φιλοξενήθηκαν για αρκετό χρόνο. Ενώ οι γιατροί και οι νοσοκόμες δεν παρατήρησαν τίποτα ασυνήθιστο, οι άρρωστοι συχνά ανέφεραν εμφανίσεις φαντασμάτων (θυμάτων της πανούκλας), ήχους από βασανισμούς αλλά και ουρλιαχτά μέσα στη νύχτα!
Αλλά κανείς δεν τους πήρε στα σοβαρά, λαμβάνοντας υπόψη την ψυχική τους κατάσταση. Επιπλέον, ένας παρανοϊκός γιατρός έκανε πειράματα σε ασθενείς, χρησιμοποιώντας ανορθόδοξες μεθόδους, ενώ βρήκε φριχτό θάνατο πέφτοντας από την οροφή του κτιρίου.
Το πνεύμα του, σύμφωνα με τους θρύλους, είναι αυτό που στοιχειώνει σήμερα το νησί προκαλώντας φόβο και τρόμο στους κατοίκους των παρακείμενων περιοχών. Όποια πάντως κι αν ειναι η αλήθεια, το νησί έχει εγκαταλειφθεί πλήρως, με ερείπια και μισογκρεμισμένα σπίτια να θυμίζουν ότι κάποτε εδώ ζούσαν άνθρωποι ή έκαναν απλώς ένα πέρασμα.
Οι εικόνες του νησιού από μακριά θυμίζουν ειδυλλιακή τοποθεσία, έτσι όπως είναι πλημμυρισμένο στο πράσινο και στα δέντρα. Ποιος, όμως, είναι αυτός που μπορεί να αγνοήσει τις φωνές που ακούγονται τις νύχτες;
Post a Comment